BİR ZAMANLAR KALBİM VARDI..BİRDEN SEN

Bazen sahillere çizdim kalbimi... Dalgalar alıp götürür mü diye...
Bazen hiç korkmadan ateşlere attım... Kül olur.. Yok olur... Unutur diye..
Bazen kilitledim kalbimin kapılarını... Kimseler görmesin..
Kimseler girmesin.. Kimse kendine yer edinmesin diye...
Bazen boş duvarlara yazdım.. Soğuk ve karanlık duvarlara...
Bazen paramparça kırdım kalbimi.. Ama herbir parçasında ki seni yine çıkaramadım kalbimin içinden...
Bazen sadece uzaktan bakmakla yetindim.. Uzak kalmak istedim... Ama olmadı.. Yine yapamadım..
Bazen uzak diyarlara gönderdim.. Belki sahibini bulur diye.. Belki seni bulur diye.. Ama her defasında.. Yine yanlızdı...
Giderken bana bırakmıştın kalbimi.. Gördüğün gibi hiç anlaşamadım onla.. Uyuşamadık bir türlü.. Ama nedenini şimdi anlıyorum...
Kalp benim.. Benim içimde.. Bana ait.. Ama öğrendim ki o yanlız senin ellerinde atıyor.. Sen varsan yaşıyor.. Senin yanında hayat buluyor..
Şimdi aramız nasıl diye soracaksan eğer.. Biz yollarımızı ayıralı çok oldu sevdiğim.. Bir daha asla seni paylaşmamak adına... Sonsuzluğa..